រៀនវេយ្យករណ៍ ក្នុង​គម្ពីរគួរអាន

អ្វីទៅ​​​​​ ណាហូ النَّحْوُ?

ណាហូ គឺជាចំនេះវិជ្ចា នៃគេាលការណ៍​ របស់ភាសាអារាប់ រឺហៅកាត់ថាជាច្បាប់ នៃភាសាអារ៉ាប់ ដេាយផ្អែក ​ទៅលេី ខាងចុងនៃពាក្យ ទៅតាមលក្ខណ៍បីខាងក្រេាម

លក្ខណរបស់ពាក្យ اَلِإعْرَبْ​ ការ​រៀបរាងពាក្យពេជ្យاَلْبِنَآوُ និង ទំរង់នៃពាក្យនោះ ។

ក្នុងភាសារខ្មែរយេីងពាក្យពេជ្យទាំងអស់ត្រូវបានចែកជា​កិរិយាស័ព្ទ នាម គុណនាម គុណកិរិយា ជាហូរហែរ ។ តែដេាយលែកក្នុងភាសាអារ៉ាប់ពាក្យទាំងអស់ចែកចេញជា ៣ ក្រុម ប៉ុណ្ណោះ។

ក្រុមទីមួយ​ حَرْفُ ហើរហ្វ គឺ រាល់ៗពាក្យណាមួយដែលនៅតែអែង វាគ្មានន័យអ្វី សោះ រឺ​ ខ្មែរយេីងហៅថា ធ្នាក់ ឧទាហរណ៍ ក្នុង ជាមួយ របស់ មកពី ជាដេីម្ប។

ក្រុមទីពី فِعْلُ ហ្វៀអិលគឺ រាល់ៗពាក្យណាមួយដែលនៅក្នុងពេលវេលា ដែលខ្មែរយេីងស្គាល់ថាជា កិរិយាសព្ទ័ ឧទាហរណ៍ កំពុងដេកលក់​(បច្ចុប្បន្នកាល) បានញាំបាយ (អតីតកាល)​ នឹងទៅ (អនាគត់កាល)​ បានធ្វេី (អតីតកាល) ជាដេីម្ប។

រីឯ​ ក្រុមទីបី إِسْمُ អុីសឹមគឺ រាល់ៗពាក្យណាមួយដែលមិននៅក្នុងក្រុមទាំពីរខាងលេី។ រឺយេីងអាចហៅថា រាល់ៗ​ នាម គុណនាម គុណកិរិយា​​(កិរិយាសព្ទវិសេស) វត្ថុ ទីកន្លែង សត្វលេាក ផ្នត់គំនិត ជាដេីម្ប។ ឧទាហរណ៍ យ៉ាងលឿន, យ៉ាងញាប់, យ៉ារំផេីយ,មនុស្សលេាក, សត្វស្វា , ស្រមេាច ,ផ្ទះ​ សាលារៀន, កំដៅ, កំហឹង, ភាពឈ្នានិះ, ការនិនទា, សពបុរស,ទាប់, តឿរ, ខ្លី វែងអន្លាយ​ ជាដេីម។

បងសូមបែងចែក ណាហូ ជា​៤​ ភាគ ក្នុងមួយភាគៗ​មាន​១០​មេរៀន​ និងមួយមេរៀនប្រហែលជា១​ម៉ោង ដូចនេះយេីងចំនាយពេលប្រហែល ៤០​ម៉ោងយេីងអាចយល់ ពីគ្រឹះនៃវេយ្យាករណ៍ក្នុងភាសារអារ៉ាប់ដែលព្រះជាម្ចាស់យេីងទ្រង់បានប្រេីវាក្នុងគម្ពី​អាល់គួរអានសំរាប់អេាយយេីងយល់ដឹង។​ សង្ឃឹមថាពេលយេីងចេះណាហូហេីយ ហេីយពេលដែលសូត្រ គម្ពីអាល់គួរអាន​នោះយេីងនឹង ញ​ញឹម ជាក់ជាមិនខាន រឺក៏អាចយំ ព្រោះយល់ន័យដ៏ចាក់ដេាតក្នុងដួងចិត្ត។

ចូរចងចាំថា

សូមមេត្តា ទន្ទិញ​នូវពាក្យដែលបង អេាយទន្ទិញក្នុងភាគខ្លះ ព្រោះវាសំខាន់ នឹង ចំនាយពេលធ្វេីកិច្ចការ ផ្ទះដែលបងដាក់​ ជូនអេាយអនុវត្តវា។ បេីមិនដូចនោះទេការសិក្សារបស់យេីងនឹងមានភាពមិនច្បាស់លាស់ និងស្រពិចស្រពិល មិនខាន។ ហេីយ​បង​នឹងមាន​ការធ្វេី​តេស​ ប្រលង​ ដេីម្បីសាក​ចំនេះដឹង។

​ត្រូវដាក់ចិត្តទេីបបានផល់